तक़रार

सूखा दिल, भरी-सी आँखे, मंजिल नज़र आए क्यूँ?
और सूख गयी आँखे जब, तो जिंदगी रुलाए क्यूँ ?

पूछते हो की तेरी कोई चाहनेवाली क्यूँ नहीं
अँधा हुआ हूँ चाहत में, चहेती नज़र आए क्यूँ?

सपने ऐसे देखे हीं क्यूँ, जों सुबह हुए- भूल गये
और रात भर जों जगाए, सपनें उन्हें बुलाएं क्यूँ ?

कहते हो की दर्द भी नहीं है सीने में, ना पाने का

नशा-ए-दर्द ही बने दवा, तो दर्द नज़र आए क्यूँ?

थी एक धड़कन दिल की, थम सी गयी, खो बैठा,
जलाकर आग मिट भी गयी, बुझाने आंसूं बहाए क्यूँ?

--
मिलिंद
(मंदार और गायत्री के मार्गदर्शन के लिए उन्हें धन्यवाद!)

वेड

एक वेडा त्याचं वेड असं की
तो सारखं 'कबड्डी कबड्डी' म्हणायचा !
अजून एक वेडा त्याचं वेड असं की,
तो सारखं स्वत:शीच बोलायचा !

तसेच होते दोन वेडे,
एक तो नि एक ती,
त्यांचं वेड असं की,
सारखे एकमेकांशी बोलायचे!
आणि गम्मत म्हणजे,
एकाच वेळी वेड लागलं होतं म्हणे त्यांना!

--
मिलिंद

ओवी ला त्रास

कुणीसं म्हटलंय (मीच म्हटलंय),
'भावनांच्या सूक्ष्म छिद्रातून' शब्द ओवले की ओवी तयार होते!
दुष्काळात गोवल्या गेलेल्या काही ओव्या अश्या :

-
कड्यावर कोणी
किडे करू जात
कड्या कपारीत
कोसळला.

--
खरी खरी खीर
खोटी खसखस
खाई दोन्ही घास
खारुताई.

---
गगन गंभीर
गर्जत गाजत
गारांना गाडत
नव्या गारा.

----
घोरत्या घशात
घुसले घुबड
घुबडही गोड
घोरु लागे.

-----
चिमणा चिमणी
निघाले चराया
छोट्या चिऊला या
भीती वाटे.

------
छे !

:मिलिंद
♫

'पाऊस'

तरुण तृणार्द्र,
तमोघन तृप्त,
तरीही तृषार्त
मन तुझे.

--
मिलिंद

माझे नावडते शिक्षक

न आवडणाऱ्या शिक्षकांसाठी खास.. (कवी अनिलांची क्षमा मागून),


कुणी जाल का सांगाल का
सुचवाल का त्या शिक्षकां
काहीतरी सांगू नको,
भरवू नको नुसता फळा!

तव शास्त्र-बाता झेलुनी
आधीच पोरे गांजली
बघ अंत खडुचा पाहता
तज्जन्म झिजुनी संपला..

अमुचा हि त्रास न वेगळा ..
खडुशी जमे समवेदना
म्हणुनी च का रे सांगना
म्हणती 'खडूस' मुले तुला?

फुलती वनी झेंडू फुले
बाकांवारी तितुक्या 'फुल्या'
रचितो अता नामावली
'कुसहस्रनाम' जपायला !

--
मिलिंद